Η απελπισία του πατ

Το πατ είναι ένα από τα πιο άβολα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε έναν παίχτη με μεγάλη υπεροχή σε υλικό που όμως θα παίξει απρόσεχτα. Συμβαίνει πολύ συχνά σε αγώνες ανάμεσα σε αρχάριους, μικρά παιδιά κ.τ.λ., όπου ο ένας από τους δύο παίχτες συνήθως έχει αφήσει τον αντίπαλο μόνο με τον βασιλιά.
Η μεγάλη "αδυναμία" των αρχαρίων και των παιδιών είναι οι διαρκείς προαγωγές σε βασίλισσες! Δεν τους είναι αρκετό να έχουν πολύ υλικό παραπάνω από τον αντίπαλο, θέλουν ακόμα περισσότερο! Τρώνε τα πάντα, χωρίς να αφήνουν στη σκακιέρα ούτε ένα κακόμοιρο πιονάκι, να έχει ο αντίπαλος κάτι να παίζει. Αποτέλεσμα είναι να μένει ο αντίπαλος χωρίς κινήσεις και τότε ο αρχάριος νιώθει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη: ο βασιλιάς του άλλου δεν πάει πουθενά, κι όμως είναι ισοπαλία!
Όμως το πατ είναι επισκέπτης ακόμα και σε παρτίδες μεγάλων παιχτών, ακόμα και κορυφαίων, όπως στη δεύτερη από τις περιπτώσεις που θα δούμε.

Congdon-Delmar, ΗΠΑ 1880

Τα Μαύρα κερδίζουν με άπειρους τρόπους. Όμως ο Ντέλμαρ έπαιξε 43...Βγ3?? και ακολούθησε 44. Βη8+! Ρxη8 πατ!

Karpov-Judit Polgar, Βουδαπέστη 1998 (αγώνας ράπιντ)

Ο Κάρποβ έχει τελειώσει προ πολλού τον αγώνα με την πανίσχυρη αντίπαλό του. Το μόνο που μένει είναι η "λεπτομέρεια", δηλαδή να κάνει το ματ. Τι έπαιξε όμως; 75. Βζ3?? και είναι πατ!