Μιχαήλ Στασινόπουλος

Ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τη Μεταπολίτευση Μιχαήλ Στασινόπουλος (1903-2002) ήταν μεγάλος φίλος του σκακιού. Η πορεία του στο ελληνικό δημόσιο γίγνεσθαι ήταν μακρά και γόνιμη. Υπήρξε καθηγητής της Παντείου Σχολής από το 1943, Πρύτανης της ίδιας σχολής από το 1951 ως το 1958, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1968 και Πρόεδρός της το 1978, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 1966 ως το 1969, οπότε απομακρύνθηκε από τη θέση του επειδή εξέδωσε απορριπτική απόφαση για τη νομιμότητα του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών, και, τέλος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1974 ως το 1975.
Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε νεότατος (το 1920, στο λογοτεχνικό περιοδικό "Μούσα") κι από τότε ανέπτυξε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του πλούσια συγγραφική δραστηριότητα, δημοσιεύοντας επιστημονικά συγγράμματα, λογοτεχνικά έργα και μεταφράσεις Γάλλων ποιητών και πεζογράφων.


Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημά του από την ιστοσελίδα Ζατρίκιον:

Το άλογο του σκακιού
Προσεχτικό κι ασάλευτο, βουβό κι αφαιρεμένο,
στο μαύρο ή στ΄άσπρο, υπάκουο πηδά άξαφνα και στέκει.
Στο μαύρο ή στ' άσπρο, ασάλευτο, βαθιά συλλογισμένο,
το σκυθρωπό κι αμίλητο παιγνίδι λογαριάζει.

Μια κίνηση, δυο κίνησες, μια σκέψη κι άλλη σκέψη.
Τριγύρω οι ξύλινοί του εχθροί κ' οι επίβουλοι σκοποί τους.
Τι να σκεφθεί, να σοφιστεί και τι να λογαριάσει;
Μες στα στενά τετράγωνα εσώθηκεν η σκέψη

κ έγινε πια μονότονη και γνώριμη η ζωή του!
Μια κίνηση, δυο κίνησες, μια σκέψη - η ίδια σκέψη!
Το σιωπηλό παιγνίδι του μετρά και λογαριάζει,

μα όμως το ξέρει πως γραφτό σ' όλη είναι τη ζωή του
να ορμά μέσα στους ξύλινους εχθρούς του και να πέφτει
στο μαύρο ή στ' άσπρο, ηρωικά, κοντά στο βασιλιά του.