Θα θέλαμε να υπήρχαν πολλά τέτοια άρθρα να γράψουμε. Θα θέλαμε η πραγματικότητα να έμοιαζε κάπως έτσι. Αυτό που βλέπουμε εδώ να μπορούσαμε να το δούμε σε πολλά σχολεία, σε κάθε σχολείο αυτής της χώρας.
Στο 6ο Λύκειο Καλλιθέας οι καθηγητές και οι μαθητές μάς δίνουν ένα μάθημα ζωής: πώς να καταφέρνει κανείς μόνος του ό,τι η ψυχή του λαχταράει αλλά η γκρίζα πραγματικότητα του αρνείται. Να μην τα περιμένει από το Κράτος (το άλλο ανέκδοτο το ξέρετε;), να μην μεμψιμοιρεί. Έφτιαξαν μια βιβλιοθήκη. Αλλά τι βιβλιοθήκη! 2000 βιβλία μας λένε πως έχουν. Έχουν CD, έχουν DVD, μαζεύουν τα ένθετα από τις εφημερίδες, ένθετα για το βιβλίο, την ιστορία, τον πολιτισμό, την τέχνη, το περιβάλλον, την επικαιρότητα. Έχουν υπολογιστές με σύνδεση στο Ίντερνετ, σκακιέρες. Κι όλα αυτά ποιος λέτε ότι τους τα έδωσε; Φυσικά τα έφεραν μόνοι τους. Από τα σπίτια τους! Πώς αλλιώς; Και τα έφεραν με αγάπη, με μεράκι, με γνώση.
Τέτοια Παιδεία θέλουμε!
Το Λύκειο διαθέτει ένα εξαιρετικό ιστολόγιο, από το οποίο πήραμε τις φωτογραφίες, στη διεύθυνση: http://lykeio6o.blogspot.com/
Λαμπρό το παράδειγμα του 6ου Λυκείου Καλλιθέας, πολύ αξιόλογη και η ιστοσελίδα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιες πρωτοβουλίες αποδεκνύουν πώς με απλά μέσα, αλλά κυρίως γνώση και μεράκι, μπορεί να παραχθεί Παιδεία (με π κεφαλαίο)!
Συγχαρητήρια (και) για αυτή την ανάρτηση!
Με συγχωρείτε για την καθυστέρηση, γεια σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Δεν τα επιδιώξαμε ποτέ και τώρα που έρχονται μέσα από τα ιστολόγια μάς ηχούν παράξενα.
Και, αγαπητέ Σπ. Ιλαντζή, πρέπει να ομολογήσουμε πως όλα αυτά ( βιβλιοθήκη, ιστοσελίδα κλπκλπ) δεν είναι και πολύ σπουδαία πράγματα. Μόνη, ίσως, προϋπόθεση η αγάπη για αυτό που κάνουμε.
Γι'αυτό και ελπίζουμε να υπάρχουν πολλοί ακόμα [δες, π.χ, την ιστοσελίδα που μας φιλοξενεί τώρα!] που ενεργούν με ανάλογο τρόπο.
Πιστεύω πως, αν δε νοηματοδοτούσαμε την καθημερινότητά μας, αυτή θα παρέμενε πεζή, μουντή και άχρωμη.
Να είστε καλά.