Το 1980 ήμουν φοιτητής στο Οικονομικό της Αθήνας. Στα κενά ανάμεσα στα μαθήματα πηγαίναμε καμιά φορά σ' ένα σχετικά μεγάλο καφενείο που υπήρχε στην οδό Κιάφας, ένα δρομάκι ανάμεσα Ζωοδόχου Πηγής και Ακαδημίας. Εκεί περνούσαμε κάποιες ώρες τρώγοντας ή πίνοντας ένα καφέ ώσπου να αρχίσει το επόμενο μάθημα.
Δύο πράγματα μου είχαν κάνει εντύπωση σ' εκείνο το καφενείο: Το πρώτο ήταν ότι σχεδόν οι πάντες έπαιζαν σκάκι! Το δεύτερο -και ίσως εκείνο που χαράχτηκε εντονότερα στη μνήμη μου- ήταν η ευγένεια του ιδιοκτήτη. Ήταν για μένα ένας χώρος μαγικός. Μπορούσα να εξασκώ το αγαπημένο μου χόμπι σε ένα χώρο με αρχοντιά που είχε κάτι πολύ παραπάνω από ό,τι περίμενα, και να μου σερβίρει τον καφέ ένας ευγενέστατος και ήρεμος άνθρωπος. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα καφενείο ιστορικό: το περίφημο "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ".
Με τα χρόνια έγινε για μένα μια συνήθεια όταν βρίσκομαι στο κέντρο και μπορώ να ξεκλέψω λίγο χρόνο, να πηγαίνω για ένα καφέ και να μιλάω με τον κύριο Νίκο Αργυρόπουλο, ιδιοκτήτη και ψυχή του χώρου, που ακόμα και σήμερα βρίσκεται κάθε πρωί στη θέση του, με την εφημερίδα του και τον καφέ του, έτοιμος να περιποιηθεί τους πελάτες.
Το 1991 το καφενείο αναγκάστηκε να αλλάξει χώρο και να μετακομίσει στην οδό Μαυρομιχάλη, δίπλα στο Χημείο, αλλά και εκεί δεν έχασε την αίγλη του και συνεχίζει να είναι το αγαπημένο στέκι των σκακιστών.
Ο Νίκος Αργυρόπουλος
Πόσους και πόσους από το σκακιστικό χώρο δεν συνάντησα εκεί. Γενιές και γενιές. Ο Γαϊτανάρος, ο Χιονίδης, ο Παϊδούσης, ο Ψαλλίδας, ο Φουρναράκος, ποιους να πρωτοθυμηθώ. Θα σταθώ όμως σε έναν, τον Τάκη Κουβανίδη, φίλο αγαπημένο παρά τον μισό σχεδόν αιώνα που μας χώριζε, τον παλιότερο εν ζωή υποψήφιο μαιτρ μέχρι τις αρχές της φετινής χρονιάς που μας άφησε στα 95 του.
Ο κύριος Τάκης ήταν ένας άνθρωπος πληθωρικός. Έμπορος στην προπολεμική Αθήνα, ήξερε κόσμο και κοσμάκη, κι όταν λέμε ήξερε, εννοούμε απ' την καλή και την ανάποδη. Ενδιαφερόταν για όλα και κυρίως για την πολιτική. Ήταν ψαγμένος, είχε άποψη και την έλεγε. Κι όχι μόνο σ' εμάς αλλά και στους ίδιους τους πολιτικούς! Όντως το έκανε! Ο Τάκης ήταν ικανός να μιλάει με τις ώρες για πολιτική, μουσική, ξένες γλώσσες, λογοτεχνία, και φυσικά για το σκάκι. Δεν έβλεπε καλά από νέος κι αστειευόταν λέγοντας "έγινα υποψήφιος μαιτρ παίζοντας ουσιαστικά μπλάιντ". Ερχόταν τρεις φορές τη βδομάδα για να αντιμετωπίσει τον μόνιμο αντίπαλό του Φώτη Πέρκα (άλλος παλαιός παίχτης, εν ενεργεία στο καφενείο). Οι δυο τους έκαναν ένα ζευγάρι για ρεκόρ Γκίνες.
Με το καφενείο έχει πολλές φορές ασχοληθεί κι ο Τύπος:
Δεν πρέπει να υπάρχει σκακιστής που να μη γνωρίζει το χώρο αυτό. Οι σκακιέρες είναι πάντα έτοιμες, περιμένοντας την επόμενη κίνηση. Οι τοίχοι στολισμένοι με εικόνες μεγάλων παιχτών και με αναμνηστικά άλλων εποχών. Σε έναν από τους τοίχους δεσπόζει μια μεγάλη φωτογραφία του Κάρποβ από επίσκεψή του το 1992 για να παίξει σκάκι με τους θαμώνες! Αναμνηστικά από το χωριό του κυρίου Νίκου, το Βυζίκι της Αρκαδίας, ένα ποίημα αφιερωμένο σ' αυτό, ημερολόγια, διπλώματα, γνωμικά, εκκλησιαστικές εικόνες, όλα έχουν να πουν κάτι.
Στις εφημέρίδες έπρεπε να γραφεί σε κάθε μία απο κάτω πότε γραφθηκε το άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Papaveri : Αν το δεις σαν άσκηση, θα διαπιστώσεις ότι η ημερομηνία του πρώτου αποκόμματος είναι 23-05-1993.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρείς τρία πράγματα και βγαίνει!
@Ηλία : Μη διαγράψεις το ωραίο ισπανικό ιστολόγιό σου. Μπορεί κάποτε να θελήσεις να το συνεχίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή@alkinoos
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ημέρα και το μήνα στην εφημερίδα "Το Παρόν" το είδα κι' εγώ, αλλά το έτος πως το κατάλαβες ότι είναι το 1993 και όχι μεταγενέστερα. Εκτός εάν έκανες σύγκρισει με την επίσκεψη του Karpov τον Αύγουσρο του 1992.
Όσον αφορά τη πρώτη εφημερίδα δεν αναφέρει ποια είναι ούτε και τη χρονολογία που είμαι σίγουρος ότι ο κ. Ν. Αργυρόπουλος θα τα γνωρίζει αυτά τα στοιχεία.
@Papaveri :
ΑπάντησηΔιαγραφή(1) Μιλάει για επίσκεψη πρωταθλητή Κάρποφ το 1992. Τα επόμενα έτη που έχουν Κυριακή στις 23 Μάρτη είναι 1993, 1999, 2004, 2010.
(2) Ο Μεϊμαράκης υφυπουργός Πολιτισμού ήταν το 1993-Οκτ/1994 και
(3) είχε παίξει μέσα στην εβδομάδα σιμουλτανέ με τον Τίμαν.
Άρα έχουμε έτος 1993.
@alkinoos
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστή η συγκριτική ανάλυσή που κάνεις. Δεν σκέφθηκα να δω ποια έτη είχαν 23 Μαΐου, οπότε θα εύρισκα το έτος. Πάντως καλό θα ήταν να γράψει ο Ηλίας και τα στοιχεία της πρώτης εφημερίδας για κάποιον που θ'
ασχοληθεί στο μέλλον με τα σκακιστικά στέκια στην Ελλάδα. Ήδη έχω κάνει μια σχετική έρευνα για το θέμα αυτό.
@Alkinoos
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που βρήκατε το έτος. Λογικός τρόπος σκέψης, αλλά δεν τον είχα φανταστεί. Σας ευχαριστώ πολύ.
@Papaveri
Ευχαριστώ κι εσάς. Ασφαλώς έχετε δίκιο για το ότι θα έπρεπε να αναφέρω την ημερομηνία. Το λάθος ξεκίνησε από την πρώτη φορά που έβαλα την ανάρτηση. Έπρεπε να το είχα κάνει τότε. Τώρα πρέπει να ψάξω να βρω την εφημερίδα, η οποία θα αναπαύεται κάπου πάνω στο πατάρι. Με την πρώτη ευκαιρία θα γίνει κι αυτό.
@ΗΛΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περάσω αύριο από το "Πανελλήνιον" και θα ζητήσω από το κ. Αργυρόπουλο στοιχεία για τη πρώτη εφημερίδα, και θα σας τα στείλω μέσω του ιστολογίου, οπότε δεν χρειάζεται να ψάξετε στο πατάρι.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να μου γράψετε γιατί δεν σχολιάζετε τα σχόλια μου και συγκεκριμένα των τριών θέσεων από τα φινάλε παρτίδων;
@ΗΛΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας γράφω τα στοιχεία από τη πρώτη εφημερίδα.
"ΤΑ ΝΕΑ" 22 - Ιανουαρίου - 1994.
Επίσης σας ανακοινώνω ότι εν ευθέτω χρόνο θα διεξαχθεί απο το γράφοντα Διαγωνισμός Λύσεων Καλλιτεχνικού Σκακιού στο "Πανελλήνιον" με χρηματικά έπαθλα και τηλεοπτική κάλυψη.