Το 1980 ήμουν φοιτητής στο Οικονομικό της Αθήνας. Στα κενά ανάμεσα στα μαθήματα πηγαίναμε καμιά φορά σ' ένα σχετικά μεγάλο καφενείο που υπήρχε στην οδό Κιάφας, ένα δρομάκι ανάμεσα Ζωοδόχου Πηγής και Ακαδημίας. Εκεί περνούσαμε κάποιες ώρες τρώγοντας ή πίνοντας ένα καφέ ώσπου να αρχίσει το επόμενο μάθημα.
Δύο πράγματα μου είχαν κάνει εντύπωση σ' εκείνο το καφενείο: Το πρώτο ήταν ότι σχεδόν οι πάντες έπαιζαν σκάκι! Το δεύτερο -και ίσως εκείνο που χαράχτηκε εντονότερα στη μνήμη μου- ήταν η ευγένεια του ιδιοκτήτη. Ήταν για μένα ένας χώρος μαγικός. Μπορούσα να εξασκώ το αγαπημένο μου χόμπι σε ένα χώρο με αρχοντιά που είχε κάτι πολύ παραπάνω από ό,τι περίμενα, και να μου σερβίρει τον καφέ ένας ευγενέστατος και ήρεμος άνθρωπος. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα καφενείο ιστορικό: το περίφημο "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ".
Με τα χρόνια έγινε για μένα μια συνήθεια όταν βρίσκομαι στο κέντρο και μπορώ να ξεκλέψω λίγο χρόνο, να πηγαίνω για ένα καφέ και να μιλάω με τον κύριο Νίκο Αργυρόπουλο, ιδιοκτήτη και ψυχή του χώρου, που ακόμα και σήμερα βρίσκεται κάθε πρωί στη θέση του, με την εφημερίδα του και τον καφέ του, έτοιμος να περιποιηθεί τους πελάτες.
Το 1991 το καφενείο αναγκάστηκε να αλλάξει χώρο και να μετακομίσει στην οδό Μαυρομιχάλη, δίπλα στο Χημείο, αλλά και εκεί δεν έχασε την αίγλη του και συνεχίζει να είναι το αγαπημένο στέκι των σκακιστών.
Ο Νίκος Αργυρόπουλος
Πόσους και πόσους από το σκακιστικό χώρο δεν συνάντησα εκεί. Γενιές και γενιές. Ο Γαϊτανάρος, ο Χιονίδης, ο Παϊδούσης, ο Ψαλλίδας, ο Φουρναράκος, ποιους να πρωτοθυμηθώ. Θα σταθώ όμως σε έναν, τον Τάκη Κουβανίδη, φίλο αγαπημένο παρά τον μισό σχεδόν αιώνα που μας χώριζε, τον παλιότερο εν ζωή υποψήφιο μαιτρ μέχρι τις αρχές της φετινής χρονιάς που μας άφησε στα 95 του.
Ο κύριος Τάκης ήταν ένας άνθρωπος πληθωρικός. Έμπορος στην προπολεμική Αθήνα, ήξερε κόσμο και κοσμάκη, κι όταν λέμε ήξερε, εννοούμε απ' την καλή και την ανάποδη. Ενδιαφερόταν για όλα και κυρίως για την πολιτική. Ήταν ψαγμένος, είχε άποψη και την έλεγε. Κι όχι μόνο σ' εμάς αλλά και στους ίδιους τους πολιτικούς! Όντως το έκανε! Ο Τάκης ήταν ικανός να μιλάει με τις ώρες για πολιτική, μουσική, ξένες γλώσσες, λογοτεχνία, και φυσικά για το σκάκι. Δεν έβλεπε καλά από νέος κι αστειευόταν λέγοντας "έγινα υποψήφιος μαιτρ παίζοντας ουσιαστικά μπλάιντ". Ερχόταν τρεις φορές τη βδομάδα για να αντιμετωπίσει τον μόνιμο αντίπαλό του Φώτη Πέρκα (άλλος παλαιός παίχτης, εν ενεργεία στο καφενείο). Οι δυο τους έκαναν ένα ζευγάρι για ρεκόρ Γκίνες.
Με το καφενείο έχει πολλές φορές ασχοληθεί κι ο Τύπος:
Δεν πρέπει να υπάρχει σκακιστής που να μη γνωρίζει το χώρο αυτό. Οι σκακιέρες είναι πάντα έτοιμες, περιμένοντας την επόμενη κίνηση. Οι τοίχοι στολισμένοι με εικόνες μεγάλων παιχτών και με αναμνηστικά άλλων εποχών. Σε έναν από τους τοίχους δεσπόζει μια μεγάλη φωτογραφία του Κάρποβ από επίσκεψή του το 1992 για να παίξει σκάκι με τους θαμώνες! Αναμνηστικά από το χωριό του κυρίου Νίκου, το Βυζίκι της Αρκαδίας, ένα ποίημα αφιερωμένο σ' αυτό, ημερολόγια, διπλώματα, γνωμικά, εκκλησιαστικές εικόνες, όλα έχουν να πουν κάτι.
Πολύ συγκινητική η παρουσίαση του θρυλικού καφενείου, συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούω γι' αυτό κι' εγώ δέν θυμάμαι απο πότε, σχεδόν απο τα παιδικά μου χρόνια..
Τακτικός θαμώνας είναι και ο ΝΙΚΟΣ ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ. Εκεί τον συνάντησα και μου έδωσε το χειρόγραφο κείμενό του για τον ΦΙΣΕΡ, που δημοσιεύσαμε στο τεύχος 2 του περιοδικού "ΝΕΟΣ ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ".
Εγώ δέν έχω παίξει στο καφενείο ποτέ (..δέν τολμάω, γιατι δέν έχω το ανάλογο υψηλό επίπεδο στο σκάκι, και οι φίλοι με απέτρεπαν να πάω εκεί, απο παλιά..!).
Έχει παίξει όμως αρκετές φορές ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΣ, με τον οποίο φτιάχνουμε μαζί το περιοδικό.
Eξαιρετικό αρθρο για ένα ιστορικό καφενείο. Γhttp://www.skaki.gr/ια να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια φωτογραφία με τον Κάρποβ να παιζει σκάκι στο Πανελλήνιο με τους Ντουτσούλη και
Σταύρου (παίκτες του Πανελληνίου Γ.Σ. τότε) αν θυμάμαι καλά.
Ηλία συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο άρθρο.Φυσικά και εγώ ως φοιτητής στην Αθήνα έχω παίξει αναρίθμητες παρτίδες εκεί.Και ποιούς δεν έχω συναντήσει εκεί:Toν Τσομή τον Καραγιάννη,τον Φρεντζά,τον Σκαλκώτα,τον Παλαμήδα τον ηθοποιό Παπαματθαίου,τον Πλεύρη και πάρα πολλούς άλλους γνωστούς του σκακιστικού χώρου.Οποιος δεν έχει πάει χάνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήEκείνο που μου αρέσει πιο πολύ σε αυτό το καφενείο είναι τα πολύ φθαρμένα κομμάτια!Δεν έχουν απλή φθορά έχουν λιώσει από την ατελείωτη χρήση.Αλλη αίσθηση να παίζεις με αυτά.Γνωρίζω και τους Ντουτσούλη και Σταύρου από τότε που έπαιζα στον Κότινο(συστεγάζεται με Πανελλήνιο).Τον Σταύρου τον αντιμετώπισα μάλιστα σε τρεις παρτίδες στο Πανελλήνιο όταν είχε επιστρέψει από Αγγλία το 2004 αν θυμάμαι καλά και τον κέρδισα 2,5-0,5.Του είχε φανεί παράξενο που είχα δυναμώσει διότι παλιά όλο με κοπανούσε:)Toν Ντουτσούλη έχω χρόνια να τον δω άραγε τι γίνεται αυτός?Και ποιος δεν πήγαινε σε αυτό το καφενείο και έναν καθηγητή μου από το Πανεπιστήμιο έβρισκα εκεί το Νάτση που δίδασκε Γεωργική Μηχανολογία.Αυτός ποτέ δεν με έπαιζε διότι όπως έλεγαν δεν ήθελε να χάσει από φοιτητή.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Αντιπρόεδρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα να παίξουμε κανένα πρωί καμιά παρτίδα. Το πρωί έρχονται πιο λίγοι κι έτσι θα γλυτώσω κι εγώ από το να με αποτρέψει κανείς. :-)
@Ανώνυμος
Αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία κάτι μου λέει, αλλά τώρα δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Αν δεν την έχω προσέξει τόσες φορές που έχω πάει...Θα ρωτήσω τον Νίκο.
@Barbis
Όντως έχουν πάει εκεί οι πάντες! Έχω στα σκαριά και μια άλλη ανάρτηση γι' αυτό. Καλά, το να ξέρεις ότι αυτά τα κομμάτια τα έχουν πιάσει τέτοια θρυλικά χέρια είναι άλλο πράγμα.
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια!
Είναι ένα καφενείο κόσμημα. Χαίρεσαι να πηγαίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήHλία με απογοητεύεις η φωτογραφία του Κάρποβ είναι κλασική εκεί!Για την ακρίβεια ήταν το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση όταν πρωτοπήγα.Προτείνω να τη δημοσιεύσεις για να επανορθώσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά με μπερδέψατε ρε παιδιά. Φυσικά και θυμάμαι τη φωτογραφία του Κάρποβ, δεν μπορείς να μην τη δεις, αλλά εσείς προφανώς εννοείτε μια μικρή φωτογραφία που περιλαμβάνεται μέσα στο κάδρο. Ε λοιπόν δεν την είχα προσέξει! Τώρα μου είπαν ότι αυτός με τον οποίον παίζει ο Κάρποβ εκεί είναι κάποιος Πραντούνας, τον οποίον δεν γνωρίζω. Θα την ξαναδώ τη φωτογραφία και θα σας πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλία,
αύριο Δε 22/9 κατεβαίνω στο Κέντρο το πρωϊ για κάτι δουλειές.
Θέλεις να συναντηθούμε στο καφενείο, για την παρτίδα;
Έχουμε βγάλει και το περιοδικό, οπότε να σου δόσω και το τεύχος με την ευκαιρία.
Άν δέν μπορέσουμε να συναντηθούμε, το κανονίζουμε για οποιοδήποτε άλλο πρωϊνό πλήν της Τρίτης.
Το πρωϊ με βολεύει κι' εμένα, γιατι θα έρθω μαζί με τον Δημήτρη Προβελέγγιο πιθανότατα.
Δεν είχα δει το μήνυμα, συγνώμη. Σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Από την άλλη εβδομάδα πια θα μπορούμε στα σίγουρα. Αν μπορείς κι εσύ θα χαρώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναδική η ατμόσφαιρα στο θρυλικό σκακιστικό καφενείο "Πανελλήνιον"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία σκακιστική "φωλιά", αυθεντική, ανεπανάληπτη μέσα στην απλότητά της, ουσιαστική, μυσταγωγική σχεδόν!
Με μία λέξη, το "Πανελλήνιον" είναι, μ ο ν α δ ι κ ό !!