Μήπως όμως δεν άρεσε και στους γάτους; Αυτοί μάλιστα ήταν και ιδιαίτερα φανατικοί, μια κι η έμφυτη πονηριά τους είναι από τα καλά όπλα για έναν σκακιστή. Ορίστε! Το σκάκι μάλιστα απαλύνει και τις διαφορές. Εδώ έχουμε δυο καλούς φίλους:
Κάποια μέρα όμως εμφανίστηκε ένας περίεργος μάγος με το περίεργο όνομα Σρέντινγκερ:
Αυτός σκέφτηκε να κάνει ένα πείραμα που θα έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη όλων των γάτων του κόσμου:
Μόλις το έμαθαν αυτό τα ποντικάκια λυπήθηκαν πολύ. "Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους;" σκέφτηκαν. "Και με ποιον θα παίζουμε σκάκι αν αποδεκατιστούν οι γάτοι, αφού εμείς τα ποντικάκια είμαστε λίγο μαζέτες;" Κοιτάξτε έκφραση ο γνωστός Μίκυ:
Όμως τότε έγινε το θαύμα: Ένας από τους γάτους, ο πονηρότερος και ο φανατικότερος με το σκάκι μάλιστα, αποφάσισε να μην παραδοθεί στον μάγο Σρέντινγκερ. Σκέφτηκε λοιπόν να γίνει διάσημος. Ποιος να πειράξει μια φίρμα;
Και τι έκανε; Έφτιαξε ένα σκακιστικό μπλογκ. Και μάλιστα το καλύτερο από ό,τι είχε υπάρξει μέχρι τότε. Με αναρτήσεις που πάνε πολύ πέρα από το σκάκι, αγγίζοντας χώρους της Τέχνης, της Λογοτεχνίας, της Φιλοσοφίας.
Τώρα το μπλογκ του συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής. Ο Γάτος παίζει άνετα με την ύπαρξη και την ανυπαρξία, με τον ίδιο τον Σρέντινγκερ, και κυρίως κάνει ευτυχισμένα και τα ποντικάκια και τους άλλους γάτους με το βάθος της σκέψης και της γνώσης του.
Χρόνια πολλά Γάτε του Σρέντινγκερ!
Ηλία, σε ευχαριστώ πολύ για το εξυπνότατο και γλυκύτατο αφιέρωμα:)
ΑπάντησηΔιαγραφή